Bogdan Arnold

Polski seryjny morderca. Od października 1966 do maja 1967 w pojedynczych zdarzeniach zamordował w Katowicach cztery kobiety. Ich ciała przechowywał w swoim mieszkaniu. W wyjaśnieniach przyznał się także do jeszcze jednego usiłowania zabójstwa oraz torturowania swych ofiar.

Gwałty i wymyślne, sadystyczne tortury dawały Arnoldowi satysfakcję. Po dokonaniu ostatniego morderstwa opuścił swoją kawalerkę i pomieszkiwał w różnych melinach. U siebie zjawiał się po kryjomu, by przewietrzyć mieszkanie. Zbrodnie odkryto na początku czerwca 1967, gdy sąsiedzi zauważyli w oknie mieszkania nr 9 Arnolda rój much. Ze środka wydobywał się fetor, a spod drzwi wypełzały ogromne ilości robactwa. Z tego powodu później został mu nadany przydomek „Władca Much”. Sąsiedzi przekonani, że gospodarz nie żyje, wezwali milicję. Ponieważ milicjanci nie mogli dostać się przez drzwi, wezwany strażak został spuszczony na linie z dachu i wybił okno, by wejść do wnętrza. Tam zostały odkryte ciała. Arnold dowiedziawszy się o odkryciu, zniknął. Przez tydzień ukrywał się na hałdach węglowych w okolicy Huty Silesia, próbował popełnić samobójstwo. Milicja prowadziła intensywne, na szeroką skalę poszukiwania zwyrodnialca. W końcu Arnold sam zgłosił się na milicję. Przyznał się do wszystkich zbrodni i stwierdził, że żałuje, że nie zdążył zabić również swojej byłej żony. 9 marca 1968 sąd skazał Bogdana Arnolda na karę śmierci. Wyrok wykonano 16 grudnia 1968 o godz. 18:40. Pochowany jako N.N. na cmentarzu w Katowicach Panewnikach, kwatera XXXII (obecnie nie istnieje), grób 38. W grobie obok, nr 39 pochowano w 1977 Zdzisława Marchwickiego, również jako N.N