SHERLOCK HOLMES

Postać fikcyjna, bohater powieści i opowiadań kryminalnych sir Arthura Conana Doyle’a. Holmes po raz pierwszy pojawił się w powieści Studium w szkarłacie, wydanej w 1887 roku. Łącznie Conan Doyle napisał 4 powieści (Studium w szkarłacie, Pies Baskerville’ów, Znak czterech, Dolina trwogi) i 56 opowiadań o Holmesie.

Conan Doyle, znużony tworzeniem kolejnych opowiadań, w 1893 roku uśmiercił postać Sherlocka w utworze Ostatnia zagadka. Holmes zginął w walce ze swym największym wrogiem, geniuszem świata przestępczego profesorem Moriartym, gdy razem spadli do alpejskiego wodospadu Reichenbach. Jednak czytelnicy brytyjscy tak przywiązali się do genialnego Holmesa, że po „uśmierceniu” ich bohatera nosili czarne przepaski na znak żałoby. Protesty czytelników spowodowały, że detektyw pojawił się znów (sfingował swoją śmierć) w opowiadaniu Pusty dom (The Empty House) wydanym w roku 1903.

Urodził się około 1854 roku. O jego sprawach rodzinnych wiadomo mało, gdyż rzadko o nich mówił Holmes był genialnym detektywem wykorzystującym do rozwiązywania zagadek kryminalnych metody, jak sam autor określał, dedukcji. W rzeczywistości używaną metodą było rozumowanie abdukcyjne. Swoje śledztwa opierał na umiejętności obserwacji i znajomości psychologii, chemii, balistyki, matematyki, a także dużej wiedzy na temat wielu kultur i religii. Kierował się też intuicją. Był również utalentowanym skrzypkiem i bokserem. Zwykle był opanowany, rzadko ujawniał uczucia, na wieść o zaręczynach Watsona zareagował: Miłość to kwestia emocjonalna, a wszystko co emocjonalne, jest przeciwieństwem chłodnego rozsądku, który cenię nade wszystko. Sam nigdy się nie ożenię, chyba że coś zmieni moje zdanie (Znak czterech). Nałogowo palił tytoń, czasem, mimo przestróg przyjaciela, zażywał kokainę i morfinę, twierdząc, że rozjaśniają umysł. Rzadko decydował się na oderwanie od pracy, urlop spędzał głównie na rozwiązywaniu zagadek (Układanka z Reigate, Diabelska noga).